Uncategorized

Farmakologia pokarmowa i terapeutyka, 16 (7), 1333–1339.

Farmakologia pokarmowa i terapeutyka, 16 (7), 1333–1339.

Ponownie, może to stać się problemem u ludzi genetycznie predysponowanych do tego, ale po prostu jeszcze nie wiemy.

, biorąc pod uwagę to wszystko, wolę grać bezpiecznie, śledząc a śledząc Stosunkowo nisko glutenowa dieta, która dla mnie to kilka posiłków zawierających gluten na tydzień.

Jestem pewien, że mógłbym zjeść więcej glutenu i być w porządku, ale tak naprawdę nie mam powodu do jedzenia to codziennie. Po prostu nie jestem tak wielkim fanem ziarna. Gdybym jednak był, głównie przyklejałbym się do opcji bezglutenowych, takich jak gryka, kukurydza, owies, komosa ryżowa i ryż.

Dieta bezglutenowa niekoniecznie jest zdrowa

„bezglutenowy” szybko staje się synonimem „zdrowego” i jest to po prostu bzdury marketingowe.

Rzeczywistość to dieta bezglutenowa nie oferuje żadnych specjalnych korzyści zdrowotnych, a jak na ironię wiele glutenów -Żywność wolna jest mniej pożywna, zwykle są wyższe w węglowodanach i tłuszczu oraz niższe w białku, a także niższe niż ich odpowiedniki zawierające gluten.

Jest to jeden z powodów, dla których badania wykazały, że ludzie odkryli, że ludzie stwierdzono, że ludzie stwierdzili, że ludzie stwierdzili, że ludzie. W przypadku celiakii po diecie bezglutenowej często mają niedobory mikroelementów-takich jak dieta wegańska lub wegetariańska, dieta bezglutenowa po prostu ma odżywcze „ślepe miejsca”, które muszą być świadomie kompensowane.

OH i Kolejny zabawny smak? Żywność bezglutenowa jest średnio około 242% droższych niż ich odpowiedniki zawierające gluten. Bycie niezdrowym nigdy nie było tak drogie!

Dieta bezglutenowa nie pomoże ci schudnąć

Największe fragmenty bzdury marketingowej bezglutenowej są twierdzenia o tym, jak będzie Pomóż schudnąć, zwykle poprzez „odblokowując” swoje ciało (cokolwiek, do diabła, to znaczy).

Dieta bezglutenowa nie zwolnia cię z praw bilansu energetycznego, które dyktują utratę masy ciała i przyrost. (Kliknij tutaj, aby to tweetować!)

Możesz uzyskać dużo tłuszczu na diecie bezglutenowej, a jak na ironię niższa zawartość błonnika może ułatwić przejadanie się (błonnik wywołuje sytość). W rzeczywistości jedno badanie wykazało, że po 2 latach diety bezglutenowej 81% pacjentów z celiakią przybierało na wadze, a 82%, które już miały nadwagę, zyskało dodatkową wagę (co jest ważne, ponieważ nie były to osoby niedowagi, które wchodzą w zdrowe waga). Inne podobnie zaprojektowane badanie wykazało, że 27% początkowo pacjentów z nadwagą celiakią przybierało na wadze dietę bezglutenową.

Najważniejsze jest to, że chcesz schudnąć skutecznie i bez wysiłku, będziesz musiał Planuj lub policz kalorie poprawnie. Po prostu wyeliminowanie glutenu lub węglowodanów lub żadnego innego Bogeyman odżywczych go nie pokroi.

Co sądzisz o diecie bezglutenowej? Masz coś innego do podzielenia się? Daj mi znać w komentarzach poniżej!

+ Referencje naukowe

  • Dickey, W., & amp; Kearney, N. (2006). Nadwaga w celiakii: rozpowszechnienie, cechy kliniczne i wpływ diety bezglutenowej. W American Journal of Gastroenterology (t. 101, wydanie 10, s. 2356–2359). Am J gastroenterol. https://doi.org/10.1111/j.1572-0241.2006.00750.x
  • Stevens, L., & amp; Rashid, M. (2008). Bezglutenowe i regularne żywność: porównanie kosztów. Canadian Journal of Dietetyt Practice and Research, 69 (3), 147–150. https://doi.org/10.3148/69.3.2008.147
  • Shepherd, S. J., & amp; Gibson, P. R. (2013). Niedobór żywieniowy diety bezglutenowej u niedawno zdiagnozowanych i długoterminowych pacjentów z celiakią. Journal of Human Nutrition and Dietetyka, 26 (4), 349–358. https://doi.org/10.1111/jhn.12018
  • Penagini, F., Dilillo, D., Meneghin, F., Mameli, C., Fabiano, V., & Amp; Zuccotti, G. V. (2013). Dieta bezglutenowa u dzieci: podejście do diety odpowiedniej i zrównoważonej odżywczej. W składnikach odżywczych (t. 5, wydanie 11, s. 4553–4565). MDPI AG. https://doi.org/10.3390/nu5114553
  • Gaesser, G. A., & amp; Angadi, S. S. (2012). Dieta bezglutenowa: nieroztropne porady dietetyczne dla ogólnej populacji? Journal of the Academy of Nutrition and Dietetyka, 112 (9), 1330–1333. https://doi.org/10.1016/j.jand.2012.06.009
  • Visser, J., Rozing, J., Sapone, A., Lammers, K., & Amp; Fasano, A. (2009). Ciasne połączenia, przepuszczalność jelit i autoimmunizacja: celiakia i paradygmaty cukrzycy typu 1. Annals of New York Academy of Sciences, 1165, 195–205. https://doi.org/10.1111/j.1749-6632.2009.04037.x
  • Drago, S., El Asmar, R., Di Pierro, M., Clemente, M. G., Tripathi, a ., Sapone, A., Thakar, M., Iacono, G., Carroccio, A., D’Agate, C., Not, T., Zampini, L., Catassi, C., & Amp; Fasano, A. (2006). Przepuszczalność gliadyny, strefuliny i jelit: wpływ na błonę śluzową celiakii i nierecelii jelit i linii komórkowych jelit. Scandinavian Journal of Gastroenterology, 41 (4), 408–419. https://doi.org/10.1080/00365520500235334
  • Visser, J., Rozing, J., Sapone, A., Lammers, K., & Amp; Fasano, A. (2009). Ciasne połączenia, przepuszczalność jelit i autoimmunizacja: celiakia i paradygmaty cukrzycy typu 1. Annals of New York Academy of Sciences, 1165, 195–205. https://doi.org/10.1111/j.1749-6632.2009.04037.x
  • Branski, D., Fasano, A., & amp; Troncone, R. (2006). Najnowsze osiągnięcia w patogenezie i leczeniu celiakii. Journal of Pediatrics, 149 (3), 295–300. https://doi.org/10.1016/j.jpeds.2006.06.003
  • Sapone, A., Bai, J. C., Ciacci, C., Dolinsek, J., Green, P. H. R., Hadjivassiliou, m. ., Kaukinen, K., Rostami, K., Sanders, D. S., Schumann, M., Ullrich, R., Villalta, D., Volta, U., Catassi, C., & Amp; Fasano, A. (2012). Spektrum zaburzeń związanych z glutenem: konsensus w sprawie nowej nomenklatury i klasyfikacji. BMC Medicine, 10. https://doi.org/10.1186/1741-7015-10-13
  • Elli, L., Roncoroni, L., & amp; Bardella, M. T. (2015). Wrażliwość na gluten bezcelioniczną: czas na przesiewanie ziarna. World Journal of Gastroenterology, 21 (27), 8221–8226. https://doi.org/10.3748/wjg.v21.i27.8221
  • Biesiekierski, J. R., Peters, S. L., Newnham, E. D., Rosella, O., Muir, J. G., & amp; Gibson, P. R. (2013). Brak wpływu glutenu u pacjentów z zgłaszaną bezceligiczną wrażliwością na gluten po diecie po zmniejszeniu fermentacji, słabo pochłoniętych węglowodanów krótkołańcuchowych. Gastroenterology, 145 (2). https://doi.org/10.1053/j.gastro.2013.04.051
  • Bizzaro, N., Tozzoli, R., Villalta, D., Fabris, M., & Amp; Tonutti, E. (2012). Najnowocześniejsze problemy w celiakii i nietolerancji glutenu. W przeglądach klinicznych w alergii i immunologii (t. 42, wydanie 3, s. 279–287). Clin Rev Alergy Immunol. https://doi.org/10.1007/S12016-010-8223-1
  • Lammers, K. M., Lu, R., Brownley, J., Lu, B., Gerard, C., Thomas, K., Rallabhandi, P., Shea-Donohue, T., Tamiz, A., Alkan, S., Netzel-Arnett, S., Antalis, T., Vogel, S. N., & amp; Fasano, A. (2008). Gliadyna indukuje wzrost przepuszczalności jelit i uwalniania strefuliny przez wiązanie z receptorem chemokin CXCR3. Gastroenterology, 135 (1). https://doi.org/10.1053/j.gastro.2008.03.023
  • Ludvigsson, J. F., Montgomery, S. M., Ekbom, A., Brandt, L., & amp; Granath, F. (2009). Mały-wtrącany histopatologia i ryzyko śmiertelności w celiakii. JAMA – Journal of the American Medical Association, 302 (11), 1171–1178. https://doi.org/10.1001/jama.2009.1320
  • Fasano, A. (2006). Ogólnoustrojowe zaburzenia autoimmunologiczne w celiakii. W obecnej opinii w gastroenterologii (t. 22, wydanie 6, s. 674–679). CURR Opin Gastroenterol. https://doi.org/10.1097/01.mog.000024543.72537.9e
  • Addolorato, G., Capristo, E., Ghittoni, G., Valeri, C., Mascianà, R., Ancona , Obóz; Gasbarrini, G. (2001). Lęk, ale nie depresja zmniejsza się u pacjentów z celiakią po rocznej diecie bezglutenowej: badanie podłużne. Scandinavian Journal of Gastroenterology, 36 (5), 502–506. https://doi.org/10.1080/0036520119754
  • Jordá, F. C., & amp; Vivancos, J. L. (2010). Zmęczenie jako wyznacznik zdrowia u pacjentów z celiakią. Journal of Clinical Gastroenterology, 44 (6), 423–427. https://doi.org/10.1097/mcg.0b013e3181c41d12
  • Ankelo, M., Kleimola, V., Simell, S., Simell, O., Cnip, M., Jokisalo, E., E., E., E., TARKIA, M., Westerlund, A., He, Q., Viander, M., Ilonen, J., & Amp; Hinkkanen, A. E. (2007). Odpowiedzi przeciwciał na deamidowany peptyd gliadiny wykazują wysoką specyficzność i równoległe przeciwciała do transglutaminazy tkankowej w rozwijającej się celiakii. Immunologia kliniczna i eksperymentalna, 150 (2), 285–293. https://doi.org/10.1111/j.1365-2249.2007.03487.x
  • Ludvigsson, J. F https://harmoniqhealth.com/pl/opticren/., Montgomery, S. M., Ekbom, A., Brandt, L., & amp; Granath, F. (2009). Mały-wtrącany histopatologia i ryzyko śmiertelności w celiakii. JAMA – Journal of the American Medical Association, 302 (11), 1171–1178. https://doi.org/10.1001/jama.2009.1320
  • Lanzini, A., Lanzarotto, F., Villanacci, V., Mora, A., Bertolazzi, S., Turini, D., Carella, G., Malagoli, A., Ferrante, G., Cesana, B. M., & amp; Ricci, C. (2009). Całkowite odzyskiwanie błony śluzowej jelit występuje bardzo rzadko u dorosłych pacjentów z celiakią pomimo przestrzegania diety bezglutenowej. Farmakologia i terapeutyka, 29 (12), 1299–1308. https://doi.org/10.1111/j.1365-2036.2009.03992.x
  • Hallert, C., Grant, C., Grehn, S., Grännö, C., Hultén, S. , Midhagen, G., Ström, M., Svensson, H., & amp; Valdimarsson, T. (2002). Dowody słabego statusu witaminy u pacjentów z celiakią na diecie bezglutenowej przez 10 lat. Farmakologia i terapeutyka, 16 (7), 1333–1339. https://doi.org/10.1046/j.1365-2036.2002.01283.x
  • Tursi, A., Brandimarte, G., & amp; Giorgetti, G. M. (2003). Częstość występowania przeciwciał przeciwglutaminazowych przeciwdziałających transglutaminazom w różnym stopniu uszkodzenia jelit w celiakii. Journal of Clinical Gastroenterology, 36 (3), 219–221. https://doi.org/10.1097/00004836-200303000-00007
  • Molberg, Ø., McAdam, S. N., Körner, R., Quarsten, H., Kristiansen, C., Madsen, L. , Fugger, L., Scott, H., Norën, O., Roepstorff, P., Lundin, K. E. A., Sjöström, H., & amp; Sollid, L. M. (1998). Tkanka transglutaminaza selektywnie modyfikuje peptydy gliadiny, które są rozpoznawane przez komórki T pochodzące z jelit w celiakii. Nature Medicine, 4 (6), 713–717. https://doi.org/10.1038/nm0698-713
  • Wiele osób uważa, że ​​podnoszenie ciężarów jest z natury niebezpieczne, i rozumiem dlaczego.

    Kiedy porównujesz martwe, przyspieszanie, przyspieszanie, przyspieszanie. , i naciskając na ławkę olbrzymie ilości masy ciała innych form ćwiczeń, takich jak jogging, jazda na rowerze lub kalistheniczna, podnoszenie ciężarów wygląda bardziej jak życzenie śmierci niż dyscyplina.

    szturcha się na forach internetowych, a znajdziesz Dużo, aby nakarmić swój niepokój.

    Osobiste historie obejmują oswojone-miły bóle stawów i mięśni oraz wręcz przerażające i wyniszczające, z niektórymi wieloletnimi kulturystami tak obezwładnieni, że nie mogą nawet nawet, że nie potrafią, że nie potrafią nawet Przywiązuj buty, dopóki ibuprofen się rozpocznie.

    Jeśli to nie wystarczy, jest też mnóstwo dowodów wideo.

    Zapiszę ci oczy (i apetyt), ale Zaufaj mi – poważne urazy podnoszenia ciężarów mogą być szczególnie makabryczne.

    , a zwłaszcza podnoszenie ciężarów, a zwłaszcza trening siłowy, na szczęście jest obszyty rapem.

    , pływy się zmieniają, a trening siłowy zyskuje coraz większą popularność głównego nurtu, ale wiele osób wciąż uważa, że ​​niebezpieczeństwa związane z podnoszeniem ciężarów znacznie przekraczają korzyści.

    , jak wkrótce zobaczysz w tym artykule, Podczas gdy podnoszenie ciężarów ma swoje „niebezpieczeństwa”, nie są tak złe, jak wielu ludzi myśli.

    Jak na ironię, badania pokazują, że jest to jeden z najbezpieczniejszych ćwiczeń, jakie możesz wykonać… gdy jest to wykonane poprawnie .

    To, moi przyjaciele, jest haczykiem.

    po wykonaniu nieprawidłowo – i istnieje wiele sposobów, aby to zepsuć – przynoszenie odniesienia może stać się bardzo niebezpieczne, bardzo szybkie.

    Tak więc, jeśli chcesz zrozumieć, co nauka naprawdę mówi o niebezpieczeństwach związanych z podnoszeniem ciężarów, korzyści, jakie ma zaoferować większości wszystkim, i jak to zrobić tak bezpiecznie, jak to możliwe, zanurzmy się w.

    • Spis treści

    • Jak prawdopodobne jest, że zostaniesz zraniony z podnoszeniem ciężarów?
    • Jak uniknąć urazów podnoszenia ciężarów
    • <li

    • Jeśli to boli, nie rób tego
    • Program Ess stopniowo
    • Bądź Stickiem dla dobrej formy
    • Podsumowując, jak naprawdę niebezpieczne podnoszenie ciężarów jest

    Chcę słuchać więcej takich rzeczy ? Sprawdź mój podcast!

    Jak prawdopodobne jest ranne z powodu podnoszenia ciężarów?

    W sporcie jest powiedzenie, że „zawsze jesteś między kontuzjami”.

    To może wydawać się nieco chorobliwe i pesymistyczne, ale jest tam też jądro prawdy.

    Każdy, kto grał sportową konkurencyjnie przez każdy czas, wie, że obrażenia ostatecznie wystąpią, nawet jeśli są tylko tylko jeśli są to tylko tylko kontuzje wystąpią Łagodne, a podnoszenie ciężarów nie jest wyjątkiem od tej zasady.

    rób to wystarczająco długo i możesz liczyć, że przynajmniej będziesz musiał radzić sobie z problemami „dokuczliwej” odmiany, takich jak zapalenie ścięgna, ból stawów, lub nadmierna ucisk mięśni.

    , że badania pokazują, że kulturystyka jest jednym z najbezpieczniejszych sportów, jakie możesz „zagrać”.

    Przykład:

    W jednym przeglądzie 20 badań naukowcy stwierdzili, że średnio kulturystyka wywołała tylko jedno obrażenia na każde 1000 godzin treningu.

    Aby spojrzeć na to z perspektywy, jeśli spędzasz 5 godzin tygodniowo podnoszenie ciężarów, możesz podnieść ciężar. idź prawie Cztery lata bez doświadczania jakichkolwiek obrażeń. Naukowcy

    zauważyli również, że większość obrażeń była niewielkie bóle, które nie wymagały żadnych specjalnych protokołów leczenia lub odzyskiwania. W większości przypadków odpoczywaj z odrobiną lodu i ciepła wygrywa dzień.

    , gdy przechodzimy do bardziej intensywnych i technicznych rodzajów podnoszenia ciężarów, takich jak CrossFit, olimpijskie podnoszenie ciężarów i podnoszenie mocy, wskaźnik obrażeń wzrósł , ale nie tak bardzo, jak mogłoby się wydawać. Zajęcia te spowodowały zaledwie 2 do 4 obrażeń na 1000 godzin treningu.

    W porównaniu, sport jak hokej na lodzie, piłka nożna, piłka nożna i rugby mają wskaźniki kontuzji od 6 do 260 na 1000 godzin i długie i długie Biegacze na odległość mogą spodziewać się około 10 obrażeń na 1000 godzin wbijania chodnika.

    Innymi słowy, masz około 6 do 10 razy bardziej narażone na uprawianie sportu na co dzień, niż uderzanie na siłownię w celu ciężkiego podnoszenia ciężarów.

    Wypłata podnoszenia ciężarów jest również ogromna, zapewniając szereg korzyści zdrowotnych i fitness, których po prostu nie można uzyskać z innych rodzajów sportów i ćwiczeń.

    Oto krótka lista co może zrobić dobrze zaprojektowana procedura podnoszenia ciężarów:

    • Silniejsze, zdrowsze stawy
    • Podwyższone poziomy masy mięśni
    • Większa czułość insuliny
    • Ulepszone zdrowie serca
    • Ulepszone zdrowie mózgu
    • Większa długowieczność i jakość życia
    • Wyższa gęstość kości
    • Lower Lower Ryzyko ułamka URE
    • Zwiększona szybkość metaboliczna
    • Poprawiona elastyczność

    Kiedy porównujesz to wszystko z raczej nieistotnym ryzykiem obrażeń i ogólnie łagodnym charakterem Spośród obrażeń, które najczęściej występują, wybór jest jasny:

    Wybór podnoszenia ciężarów jest znacznie lepszy niż wybór nie obawiania się z powodu zranienia.

    rzeczywistość jest Numer jeden celem w życiu jest nie doświadczenie żadnych obrażeń fizycznych, wtedy jedyną pewną opcją jest nigdy nie opuszczać łóżka.

    Za każdym razem, gdy wchodzisz do samochodu, bierzesz schody zamiast windy, lub,,,, Do diabła, wpisz na komputerze, flirtujesz z kontuzji w jednym lub innym stopniu.

    radzenie sobie z ryzykiem to tylko część życia. Wszystko, co możemy zrobić, to zważyć prawdopodobieństwa, potencjalne wyniki i wady, dokonać wyborów, które najprawdopodobniej będą się bawić na naszą korzyść, i zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby stworzyć pozytywne wyniki.

    Teraz wspomniałem wcześniej, wspomniałem o tym Mój entuzjazm nie jest tak samo podnoszenie ciężarów, ale podnoszenie ciężarów, które są wykonywane bezpiecznie i inteligentnie.

    Jeśli właściwie podejmujesz trening, możesz kucać setki funtów co tydzień i masz zdrowsze stawy i a Niższe ryzyko obrażeń niż facet, który po prostu spaceruje swojego psa po bloku kilka razy w tygodniu.